θεληματάρης

-άρα, άρικο (Μ θεληματάρης, -άρα, -άρικο και θεληματάριος, -ον)

νεοελλ.

αυτός που κάνει θελήματα με αμοιβή ή δωρεάν

μσν.

1. πεισματάρης

2. απειθάρχητος

3. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) (στο Βυζάντιο) οἱ θεληματάριοι

εθελοντές μισθοφόροι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θέλημα, -τος + -άριος /-άρης, πρβλ. λεγεων-άριος, πρωτο-νοτ-άριος].